3
mei
2016
Een maand nadat de eerste bewoners hun plaats innamen in woonzorgcentrum (WZC) Ter Potterie en woonhuis de Zeven Gaven, werd de nagelnieuwe infrastructuur officieel geopend. Dat gebeurde in aanwezigheid van heel wat genodigden, waaronder Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen en Brugs burgemeester Renaat Landuyt. Ook OCMW-voorzitter Dirk De fauw was uiteraard aanwezig. “Zowel de gebouwen als de zorg die erin verleend kan worden, zijn van hoogstaande kwaliteit”, zegt hij niet zonder enige trots.
De site waar de nieuwbouw is opgetrokken draagt een eeuwenlange zorggeschiedenis met zich mee. Al in de dertiende eeuw vestigden Augustinessenzusters zich hier om zorg te verlenen aan pelgrims, arme zieken en ouderen. Over een periode van meer dan 700 jaar vonden er natuurlijk talloze bouw- en verbouwingswerken plaats. En ook recent drongen die zich op. “Tot vijf jaar geleden stond hier een WZC dat dateerde uit de jaren 70, maar het was duidelijk dat het niet meer voldeed aan de huidige normen op het vlak van veiligheid, isolatie en energiezuinigheid. Bovendien zette het verouderde gebouw ook een rem op de zorgkwaliteit”, licht voorzitter De fauw toe.
Die nood aan moderne infrastructuur resulteerde in een gebouw waarvan alle vleugels zowel op bouwtechnisch als architecturaal vlak gezien mogen zijn. “Er liggen onder meer zonnepanelen op het dak, maar die zijn zo geïntegreerd dat ze nauwelijks opvallen. Dat komt omdat we er op deze locatie in de binnenstad anders geen toestemming voor hadden gekregen. Om diezelfde reden is er ook gekozen voor traditionele materialen en hellende daken, zodat de nieuwbouw opgaat in het stadsweefsel”, aldus voorzitter De fauw.
Vanzelfsprekend was er ook aandacht voor de zorg zelf bij het ontwerp. De 121 kamers zijn ruim en hebben ieder een inloopdouche. Ook de gangen en deuren zijn breed, met voldoende ruimte voor rolwagens. Zo werd ingespeeld op de toenemende zorggraad van de bewoners. Voorzitter De fauw: “Zorg anno 2016 wordt zo mogelijk gemaakt. Al is de infrastructuur uiteraard maar de eerste stap. Om er ook werkelijk een thuis van te maken, is de omkadering van minstens even groot belang. De visie die hier, en in de vijf andere WZC’s van het OCMW, gehanteerd wordt, is er een gebaseerd op een persoons- en belevingsgerichte aanpak.”
Een bijzonderheid aan het nieuwe WZC is de afdeling De Molens, waar senioren met een mentale beperking zullen wonen. Omdat deze groep mensen om extra zorg vraagt, zijn ze daar beter op hun plaats dan binnen een gewone voorziening voor hun specifieke doelgroep. “Maar om hen helemaal thuis te laten voelen binnen het WZC is er wel een activiteitenwerking op maat en heeft het personeel een bijzondere vorming gevolgd”, vult voorzitter De fauw aan. “Toch is het de bedoeling dat ouderen met én zonder beperking zoveel mogelijk samenleven, als één gemeenschap.”
Behalve De Molens herbergt de site nog een vleugel die zich richt op gehandicaptenzorg. De Zeven Gaven maakt geen deel uit van het WZC, maar van voorziening De Nieuwe Notelaar, dat ernaast ligt. Het is gelegen in een oude vleugel, die gespaard is door de sloopmachines, omwille van zijn architecturale waarde – ook in het WZC is er nog zo’n authentieke vleugel. “De Zeven Gaven is bestemd voor mensen met een
Tussen al de nieuwbouw zijn toch nog twee oude vleugels gespaard, omwille van hun architecturale waarde. De buitenkant is identiek gebleven, maar de binnenkant onderging een grondige transformatie. In een van die vleugels komt een afdeling van het WZC, terwijl de andere dienst gaat doen als woonhuis voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel.
De eerste jaren zullen hier echter senioren met een verstandelijke beperking verblijven, tot hun nieuw te bouwen plek klaar is. Maar dat houdt ons uiteraard niet tegen om ook dat woonhuis vandaag plechtig te openen. Het krijgt de naam De Zeven Gaven, als onderdeel van de voorziening De Nieuwe Notelaar.
Tussen al deze nieuwbouw staan nog twee originele vleugels van het oude Ter Potterie overeind, gespaard door de sloopmachines, met zicht op de Potterierei. Langs de buitenkant is er niet zo veel veranderd, maar vanbinnen wel, in functie van hun nieuwe bestemming. In een ervan komt een afdeling van het WZC, terwijl de andere dienst gaat doen als woonhuis voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel. De eerste jaren zullen hier echter senioren met een verstandelijke beperking verblijven, tot hun nieuw te bouwen plek klaar is. Maar dat houdt ons uiteraard niet tegen om ook dat woonhuis vandaag plechtig te openen. Het krijgt de naam De Zeven Gaven, als onderdeel van de voorziening De Nieuwe Notelaar.
Van de 25 oorspronkelijke kamers, blijven er in het woonhuis nu nog elf ruimere over. Op elk van de twee verdiepingen is bovendien een leefruimte toegevoegd. De zolder is dan weer omgebouwd tot een plek waar activiteiten kunnen plaatsvinden. De grootste aantrekkelijkheid schuilt echter in de vernieuwde binnentuin, omgeven door een authentieke gaanderij. Ook hier wordt de knappe infrastructuur aangevuld met een uitmuntende zorg, waardoor de leefkwaliteit voortreffelijk is.
Deze site heeft trouwens nog meer te bieden op het vlak van gehandicaptenzorg. Binnen het WZC is er namelijk een afdeling voorzien voor senioren met een mentale beperking, genaamd De Molens. Omdat deze groep mensen om extra zorg vragen, zijn ze daar beter op hun plaats dan binnen een gewone voorziening voor hun specifieke doelgroep. Maar om hen helemaal thuis te laten voelen binnen het WZC is er wel een activiteitenwerking op maat en heeft het personeel een bijzondere vorming gevolgd. Toch is het de bedoeling dat ouderen met én zonder beperking zoveel mogelijk samenleven, als één gemeenschap.
Met deze inclusieve benadering zijn we een voorloper in de Brugse regio en bij uitbreiding zelfs heel Vlaanderen. Het verheugt me dan ook dat ik vandaag als OCMW-voorzitter mee in de praktijk kan brengen wat ik in de vorige twee legislaturen als gedeputeerde van Welzijn altijd heb verkondigd. In het provinciaal woonzorgbeleid staat dan ook met stip dat de hoge schotten tussen de verschillende delen van de welzijnssector naar beneden moeten worden gehaald.
De werken aan Ter Potterie zitten erop, maar elders gaat het OCMW door met de vernieuwing van zijn woonzorgcentra. Onder meer het verouderde WZC Sint-Clara zal een grote transformatie ondergaan. Ondertussen een maand geleden trokken de bewoners daar weg: een groot deel ervan kwam hier terecht, de rest ging naar andere centra. Sint-Clara zal er plaats maken voor Sint-Anna, waar personen met een ernstig tot licht verstandelijke beperking terecht zullen kunnen. Het is die groep die hier, in het woonhuis De Zeven Gaven, voorlopig onderdak krijgt.
Maar daar houdt het niet bij op. Eén werf nadert zelfs al zijn voltooiing: in de zomer van volgend jaar mag ik dus weer staan speechen op een plechtige opening, meer bepaald die van WZC Ten Boomgaarde. Het WZC onderging niet alleen een grondige verbouwing, maar werd ook uitgebreid en zal nu 117 kamers tellen. Bovendien wordt er ook een volwaardig dienstencentrum in ondergebracht. Tot slot moet er ten vroegste tegen 2020 een gloednieuw woonzorgcentrum komen aan de Sint-Pietersmolenwijk, waarna WZC Minnewater de deuren kan sluiten en een nieuwe, nog onbepaalde, functie moet krijgen.
De vele werken die nog gepland zijn en de plechtige opening van vandaag maken duidelijk dat we in Brugge belang hechten aan een sterke openbare zorgsector. Die kan in de almaar commerciëler wordende ouderenzorg immers een belangrijke regulerende rol spelen, zodat het verblijf in een WZC ook voor de minder bemiddelde Bruggeling betaalbaar blijft.
Maar vooraleer een spade in de grond kan worden gestoken, moet de financiering uiteraard altijd rond zijn. Dat gold ook voor deze vernieuwde site, waar in totaal zo’n 38 miljoen euro aan besteed is. Daarvan ging 33 miljoen naar WZC Ter Potterie en 4,8 miljoen naar woonhuis De Zeven Gaven. Gelukkig konden we rekenen op een aantal subsidies, waarvoor ik heel dankbaar ben.
Zo bracht het Vlaams Infrastructuurfonds voor Persoonsgebonden Aangelegenheden voor het woonhuis 1,2 miljoen euro aan en voor het woonzorgcentrum maar liefst 8 miljoen euro, in beide gevallen gespreid over twintig jaar. Met een toelage van 600.000 euro kon het WZC bovendien rekenen op steun van de provincie West-Vlaanderen, een dossier waarvoor ik me nog heb ingezet als gedeputeerde. Tot slot mag ik de stad Brugge niet vergeten, dat met zijn jaarlijkse subsidie voor de gehele OCMW-werking ook indirect heeft bijgedragen aan deze nieuwbouw.